گزارش می گوید که اکثر کودکان در کوره های تولید خشت، زیر چهار سال هستند

یک ارزیابی تازه در افغانستان نشان می دهد که بیشتر از نیم کارگران کوره های تولید خشت‌ (آجر) کودکان هستند.

این گزارش که از سوی سازمان بین المللی کار (ILO) در همکاری با یک سازمان مشاوره به نام (Samuel Hall Consulting) تهیه شده، گفته است که اکثریت این کودکان، زیر سن چهارده سال هستند.

گزارش عمدتا شرایط کارگران خشت پزی در ولایات کابل و ننگرهار در شرق افغانستان را ارزیابی کرده و دریافته که فقر، از عوامل اصلی کار کودکان در کوره های تولید خشت بوده است.

تهیه کنندگان گزارش همچنین گفته اند که تنها پانزده درصد از این کودکان به مکتب می روند و بقیه به دلیل فشار کار در کوره های تولید خشت، از رفتن به مکتب محروم هستند.

براساس این گزارش، بسیاری از کودکان، از سن هفت یا هشت سالگی شروع به کار می کنند و به همین ترتیب، حدود هشتاد درصد کودکانی که به ۹ سالگی رسیده اند، مشغول کار هستند.

تهیه کنندگان گزارش می گویند که این ارزیابی براساس گفتگو با حدود دو هزار نفر به شمول کودکان و بزرگسالان تهیه شده است.

بیست سال در یک کوره

یکی از یافته های اصلی این گزارش، سیستم قرضه دهی کارخانه های تولید خشت به کارگران است، به شکلی که باز پرداخت قرضه، کارگر را مجبور می کند سال ها در کوره های خشت پزی کار کند.

در این گزارش آمده است: "کوره های خشت‌پزی تقریبا به شکل مکمل روی قرضه های که به کارگران می دهد، اتکا دارد و کارگران و خانواده های شان، گروگان قرضه های هستند که به دلایل مختلف، از پرداخت هزینه بیمارستان گرفته تا مصارف مراسم عروسی و فاتحه داری گرفته اند و باید آن را دوباره بپردازند."

گزارش: سی و پنج درصد خانواده ها بیش از بیست سال در یک کوره خشت‌پزی کار کرده اند

در گزارش آمده است: "فراهم کردن نیازمندی های اولیه، خانواده ها را مجبور می کند تا چندین بار قرض بگیرند و معمولا، برای بازپرداخت آن، مجبور هستند حقوق کل سال خود را (به کارخانه) بدهند."

این گزارش گفته است که از شصت و چهار درصد از خانواده هایی که در این تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفته اند تا یازده سال و حدود سی و پنج درصد دیگر، بیشتر از بیست سال تنها در یک کارخانه کار کرده اند.

این گزارش دریافته که تمامی کارگران این کوره ها، هم بزرگسالان و هم کودکان، بیش از هفتاد ساعت در هفته، در شرایط بسیار بد کار می کنند و حقوقی که روزانه دریافت می کنند، بین سه صد تا چهار صد افغانی (شش تا هشت دلار) برای بزرگسالان و یکصد و هفتاد تا دوصد و هفتاد افغانی (چهار تا شش دلار) برای کودکان است.

گزارش تاکید کرده است که نهادهای دولتی و غیردولتی، برای رفع این مشکل باید با هم کار کنند.

تهیه کنندگان گزارش می گویند، علاوه بر این که حضور گسترده کودکان در این کوره ها باعث نگرانی است، رسیدگی به وضعیت زندگی خانواده هایی که به کارخانه های تولید خشت بدهکار هستند نیز موضوع مهمی است.